Fizyka świata miękkiego

Tytuł wystawy stanowi otwarte zaproszenie do odkrycia komunikatu, który znajduje się zaraz za zasłoną pierwszego wrażenia. Tam, gdzie po odrzuceniu warstwy kulturowej, spotyka się nasza opowieść z wrażliwością widza. Połączenie światów pod postacią rzeźby i malarstwa, ale i niezależnych wizji rzeczywistości, dzięki relacji artystek, przebiega płynnie i daje widzowi szansę na intuicyjne odnalezienie zawartego w pracach podwójnego komunikatu – jawnego i ukrytego. 

Głęboko osadzone w kulturze uwarunkowania techniczne i symboliczne, prowadzą do oczywistych interpretacji. Konkretne materiały, kolory czy motywy opowiadają znaną nam już historię. Odbiorca przy zetknięciu z takim obiektem odczuwa komfort zbudowany z narzuconych norm. Wiara w zbiór reguł będących wynikiem permanentnie trwającego porządku i iluzji staje się rodzajem więzienia. Opresja błędnych znaczeń określa główny sens naszego działania, moralności i obiektywizmu. To swoista prohibicja otworzenia się, pojmowania zjawisk w sposób nieograniczony bliski naszemu prawdziwemu ja, zbliżeniu się do punktu zera. 

Artystki posługują się szerokim spektrum motywów, swoimi pracami obnażają drugie dno ich znaczeń. Zmuszają do refleksji, wywołują napięcia i doprowadzają do wielu skrajnych odczuć, w których odbiciu przegląda się widz. Stawiają pytanie o to, jakie są dziś ograniczenia akceptowanych norm. 

Perły uważane są za piękne, bezcenne i unikatowe. Zuzanna zwraca uwagę na proces ich produkcji, który prawie całkowicie kontrolowany jest przez człowieka. Polega na otworzeniu perłopławu, celem umieszczenia w jego wnętrzu fragmentu ciała innego perłopławu. Po kilku latach od zaimplantowania wytwarza się klejnot, a jego nosiciel zostaje unicestwiony. To, co powstaje w wyniku reakcji obronnej żywego organizmu, w efekcie finalnym staje się jednym z najbardziej pożądanych produktów luksusowych.

Sara pojmuje człowieka jako źródło inspiracji. Byt uposażony w ciało, który łatwo zranić. Nie chodzi jednak tylko o ból fizyczny, ponieważ tak samo delikatni jesteśmy w środku. Mimo częstych prób schowania naszych zmagań za tarczą pozorów, pozostajemy dotknięci.

Proces nawarstwiania się masy perłowej jak proces wewnętrznych zmagań jest wielowarstwowy. Całość zamyka się w skorupie tworzenia, w miejscu ukrytym i intymnym. Z czasem, piękno rodzi się na nowo, by chociaż na chwilę dać nam wytchnienie.

Dzieła prowokują do refleksji i debaty nad sensem. Tworzą terapeutyczną przestrzeń poznania. Publiczność jest częścią wspólnego procesu dochodzenia do istoty znaczeń, a sama dyskusja prowadzona jest przy użyciu różnych rodzajów języka. 

Sensem danego zagadnienia/motywu danej pracy.

Język ciała, to też rodzaj języka.

Kuratkorka wystawy: Aleksandra Żebrowska