Artyści
Zapraszamy do zapoznania się z artystami, których dzieła prezentujemy w naszej galerii
Prezentowani artyści
fot. Marek Fogiel
Jan Musiałowski
(ur. 1992 w Warszawie) w 2017 r roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Grafiki. Stypendysta minista kultury i dziedzictwa Narodowego. Realizuje projekty rzeźbiarskie, graficzne oraz multimedialne. Tworzy m.in. rzeźby ze stali w samodzielnie opracowanej technice, rzeźby kinetyczne oraz instalacje.
Ostatnie wystawy :
2023
– BWA Ostrowiec Świętokrzyski. Wystawa Grupowa / Loostro
– Galeria Le Guern Warszawa. Wystawa grupowa / Rzeźba Terenu, wszystko dozwolone
– Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko. X Triennale Młodych / Utrwalanie
– Galeria Nanazenit Warszawa. Wystawa grupowa / Nieznośna lekkość bytu
– Galeria Pracownia nr.6 Warszawa / Swobodne działania.
2022
– Inne Towarzystwo, Warszawa. Wystawa grupowa / Wystawa na sprzedaż
– Galeria DAP . Warszawa / Grafiteka
Artyści współpracujący
fot. Aleksandra Żebrowska
Artur Grucela
(ur. w 1987 roku) – w swoim malarstwie zgłębia pierwotne aspekty związku człowieka z naturą, które współcześnie ulegają zatarciu. Ważna staje się tu bezsilność jednostki względem otaczającego ją świata. Pozbawione cech szczególnych postaci zdane są same na siebie, nie panują nad otoczeniem, są niewyróżniającym się elementem pejzażu. Często sięga przy tym do mitów, alegorii, motywów z literatury czy historii sztuki. Wchodzi w dialog z kanonicznymi dla siebie twórcami. Korzeni sztuki Gruceli zatem dopatrywać się możemy w twórczości symbolistów, romantyków czy neoklasyków.
Brał udział w wystawach zbiorowych we Wrocławiu i Warszawie. Jego prace znajdują się w prywatnych kolekcjach w kraju i za granicą (Szwajcaria, Francja, Niemcy). Mieszka i pracuje we Wrocławiu.
fot. Aleksandra Żebrowska
Marcin Koleśnik
(ur. w 1980 roku w Krakowie) – Absolwent Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w pracowni malarstwa prof. Adama Brinckena w 2006r. Po studiach działał w grupie malarzy „Okolice 80” ( wystawy w Polsce i Niemczech) . Po rozwiązaniu grupy działalność w projektach muzycznych z pogranicza free-jazzu I muzyki improwizowanej. Obecnie zajmuje się malarstwem, grafiką, tworzy ilustracje, pracuje w filmie. Prowadzi klasę rysunku i storyboardu w szkole filmowej w Krakowie.
O sobie: „Podstawowym tematem moich obrazów jest natura, jej nieustanna zmienność w cyklu pór roku poprzez którą zapewnia sobie byt w szerszym kontekście, w którym śmierć i odradzanie jest częścią życia, zmiana jest gwarantem trwania. Lubię cytować – malować fragmenty – lokalnego pejzażu, zazwyczaj w bieżącej porze roku, zestawione z elementami fantastycznymi. Zastawnie to w moim przekonaniu ujawnia ukryty rytm, głębszy sens który może manifestować się w obrazie, bo kompozycja malarska to z natury rzeczy wzajemne stwarzanie się elementów w polifonicznej strukturze dążącej do harmonii, nie tworząc jednej narracji, jednej właściwej interpretacji.
Laureat Grand Prix Piątego Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy (2022r.)
Finalista 46. Biennale Malarstwa Bielska Jesień (2023r.)
Finalista 2. Biennale Sztuki Via Carpatia (2023r.
fot. Aleksandra Żebrowska
Ewa Goral
(ur. w 1984 roku w Tychach) – punktem zwrotnym w jej twórczości był wyjazd do Indii 12 lat temu i odkrycie jak bardzo różni się podejście kultur wschodnich od cywilizacji zachodniej w relacji człowieka z naturą. Artystka szuka inspiracji w pracach etnobotaników, biologów czy kulturoznawców dla których natura jest integralnym podmiotem, a nie tylko tłem dla człowieka. Pokazuje jak jest piękna i krucha, jednocześnie też silna, a czasem groźna. Na obrazach tę dwoistość można dostrzec w detalach.
Prace Ewy Goral to przenikające się mikro- i makrokosmosy, organiczne formy, wymykają się botanicznej klasyfikacji. Motywy roślinne podpatrzone w terenie lub pod mikroskopem, przefiltrowane przez wyobraźnię, na obrazach zabierają nas do innego uniwersum.
W obliczu współczesnych wyzwań, jak zmiany klimatyczne i degradacja środowiska, artystka w poprzez swoją twórczość pragnie wywołać refleksję nad więzią człowieka z naturą.
Wybrane wystawy solowe:
2023 Fundacja Dzielna, Warszawa
2023 Galeria BWA, Krosno
2022 Galeria BWA, Sanok
Tycjan Knut
(ur. w 1985 roku w Warszawie, mieszka i pracuje w Londynie). Ukończył ASP w Warszawie w pracowni prof. Jarosława Modzelewskiego. Doktorat w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem.
Tworzy przede wszystkim subtelne abstrakcje, w których pobrzmiewa echo nurtu geometrycznego, ale też chęć przekroczenia tej tradycji, uwolnienia się od ograniczeń formuły. Knut wykorzystuje delikatne różnice tonalne i subtelne kolory. Jego redukcyjne obrazy mają również cechy wielopoziomowej kompozycji. Kompozycji, ponieważ powstały w wyniku narastania i nakładania się kolorów w czasie, w sposób przypominający świat organiczny. Kieruje się intuicją i wyobraźnią. Znany jest z kopania w archiwach w poszukiwaniu dawno zapomnianych lub nieznanych abstrakcyjnych „mistrzów”, ponieważ jego zainteresowania koncentrują się na odkrywaniu sztuki z lat 60. i 70. XX w.
obrazy w kolekcjach: Bank PKO, Centrum Sztuki Współczesnej El, kolekcje prywatne w: Wielkiej Brytanii, USA, Szwajcarii, Dubaju, Monako, Chinach, Polsce, Włoszech, Japonii, Francji, Niemczech, Meksyku.
Wybrane wystawy indywidualne:
2024 Simchowitz, Los Angeles, USA
2023 NO-SPACE, Contemporary Cluster, Rzym, Włochy
2022 Horror Vacui, Numeroventi, Florencja, Włochy
2021 Light Matters, Cadogan Gallery, Londyn, Wielka Brytania
Robert Bubel
(ur. w 1968 w Żarkach k/Częstochowy) – malarz. Studiował malarstwo na ASP w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Z. Grzybowskiego w 1997. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem. Od 1990 roku mieszka i pracuje w Krakowie.
O sobie: „Posługuję się tradycyjnymi środkami malarskimi z wyboru. Myślę, że dla każdego malarza odniesieniem jest cała tradycja malarstwa, ale są też odniesienia najbliższe. (…) Chcę mówić o zwyczajnych ludzkich sprawach: miłości, samotności, rozstaniach i przemijaniu. A że jest w tym także refleksja metamalarska, to oczywiste – trudno uznać w XXI wieku, że obraz przenosi nas w odległe przestrzenie przez okno iluzji, lub że namalowana postać jest naprawdę tą postacią. Ważniejszy jest jednak dla mnie emocjonalny stosunek do tematu i wypowiedzi; i ta relacja jest dla mnie warunkiem sine qua non każdego obrazu. Obiektywność w sztuce nie istnieje, nasze artystyczne wypowiedzi są zawsze skrajnie subiektywne. I takie być powinny – na tym zasadza się ich wartość. Dlatego często używam ekspresyjnego gestu, kadruję, używam skosów i przesuwam węzły kompozycji tak, by obraz przekazywał emocjonalne napięcie. Subiektywność i ekspresja gestu nie oznaczają jednak, że pozwalam się obrazowi ‘prowadzić’. (…)”
Ostatnie wystawy: Bydgoszcz, styczeń 2023 – ‘BESIEDEM’, wystawa zbiorowa, galeria ‘Operis Artis’, Antonin, luty 2023 – ‘Wszystkie możliwe ścieżki’, malarstwo. Marcin Koleśnik, Robert Bubel. NCK, Kraków, marzec 2023, – ‘Bagaż’, wystawa indywidualna, galeria GOK, Poraj, k/Częstochowy, październik 2023 – wystawa grupowa ‘Przekraczać granice. In Memoriam Krzysztof Penderecki’, Dębica.
Andrzej Sobiepan
Urodzony w 1982 roku w Braniewie. Absolwent wrocławskiej ASP na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. Autor obrazów-reliefów, mozolnie modelowanych i całościowo zaprojektowanych obiektów, wyznaczających pewien precedens i zapotrzebowanie na inną kategorię przedmiotów. Tworzy prace o niezwykle silnym odziaływaniu optycznym, monumentalne, sugestywne i metaforyczne.
Autor indywidualnych realizacji przestrzennych z zakresu site specific. Kilkukrotny gość Przeglądu Sztuki Survival we Wrocławiu, jako autor instalacji dźwiękowych i performer. Uczestnik wystaw zbiorowych w BWA we Wrocławiu, BWA w Bydgoszczy, Muzeum Współczesnym Wrocław, Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, Muzeum Okręgowym im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy.
fot. Jakub Wysocki
Maciej Czyżewski
Urodzony w 1985 roku. Ukończył studia na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 2005 – 2010. Otrzymał dyplom z wyróżnieniem rektorskim w 2010 roku w pracowni prof. Krzysztofa Wachowiaka, aneks w Pracowni Technologii i Technik Malarstwa Ściennego prof. Edwarda Tarkowskiego. W 2018 otrzymał stopień naukowy doktora, dziś prodziekan ds. nauki i badań naukowych Wydziału Malarstwa w roku akademickim 2018/2019. Obecnie pracuje na macierzystym wydziale na stanowisku adiunkta. Zajmuje się malarstwem oraz rysunkiem utrzymanym w nurcie współczesnego realizmu. Autor kilkunastu wystaw indywidualnych i uczestnik wielu wystaw zbiorowych. Współtwórca realizacji malarskich w przestrzeni publicznej.
Nagrody i wyróżnienia:
– Grand Prix w Konkursie Fundacji im. Franciszki Eibisch (2017)
– Wyróżnienie honorowe w II Ogólnopolskim konkursie malarskim im. Leona Wyczółkowskiego (2016)
– Nagroda Rektora ASP w Warszawie (2012)
– Finalista konkursu SIEMENS (2010)
fot. Katarzyna Młodożeniec
Piotr Młodożeniec
(ur. 17 lipca 1956 w Warszawie) – polski grafik, malarz, rysownik i ilustrator. Absolwent ASP w Warszawie na kierunku grafiki. Pochodzi z artystycznej rodziny malarzy, jest synem Jana i bratem Stanisława Młodożeńców.
Piotr Młodożeniec jest jednym z prekursorów wykorzystania w grafice techniki i obrazu komputerowego. Wpływ na jego twórczość miał rozkwit pop-artu i neoekspresjonizmu lat 80., a także twórczość dwóch grafików, mistrzów plakatu – Jana Młodożeńca i prof. Henryka Tomaszewskiego. Inspiruje się także graffiti, co ma odzwierciedlenie w jego dziełach.
W pracach artysty dominuje żywa kolorystyka, która mieszana jest z charakterystycznymi elementami, takimi jak rastrowanie czy symboliczne postaci, umieszczone w obrazach w różnych kontekstach.
Jest autorem legendarnego symbolu Coexist, który wykorzystany został w trasie koncertowej zespołu U2. Zaprojektował także grafiki na ścianach zatorowych trzech stacji, drugiej linii metra w Warszawie (obok Wojciecha Fangora, który był autorem grafik innych stacji).
Jest laureatem licznych nagród, m.in. Grand Prix Festiwalu Plakatu w Chaumont 1993 r., srebrny medal na Międzynarodowym Biennale Plakatu w Warszawie 1998 r.
Lu Svensson
W swojej twórczości fascynuje się złożonością form i mocną symboliką. Twórca kieruje się maksymą, że sztuka nie jest tym, co widzimy, ale tym, co możemy zobaczyć. Przywiązuje dużą uwagę do kompozycji i zaskakuje precyzją w doborze proporcji – co nadaje jego obrazom niezwykłej dynamiki i energetyczny wydźwięk. Prace artysty znajdują się w prywatnych kolekcjach we Włoszech, Gruzji, Skandynawii, USA i Wielkiej Brytanii.
Prace artysty niosą w sobie wysoką wartość artystyczną i intwestycyjną, są ulokowane w najbardziej ekspansywnym, bezpiecznym i dochodowym segmencie sztuki współczesnej.
Najnowsza, konceptualna seria Lu to „Nowa Baśń”. Artysta w oparciu o formę figuratywną komentuje, prowokuje i odnosi się do rzeczywistości, tworząc nową opowieść dla naszych czasów. Siła wyrazu opiera się tu na sugestywnych, współczesnych elementach oraz transcendentalnych zjawiskach zaczerpniętych z mitologii słowiańskiej. Artysta w tej serii wykorzystuje fascynację rożnymi strukturami i laserunkiem. Dokonuje także celowego zabiegu manipulowania światłocieniem, by nadać postaciom i całej kompozycji zupełnie nowej, wręcz emocjonalnej dynamiki. Poprzez upraszczanie formy dąży do figuratywizmu o abstrakcyjnym wydźwięku.
fot. Jakub Wysocki
Stanisław Andrzejewski
Artysta wizualny, profesor sztuk pięknych, prowadzi pracownię Tkaniny w Architekturze na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
Swoje prace prezentował na ponad stu osiemdziesięciu indywidualnych i zbiorowych wystawach w galeriach i muzeach w Europie, w obu Amerykach, Afryce, Azji i Australii. Z ważniejszych wystaw i miast należy wymienić: Warsaw, Copenhagen, Nevers, Reims, Basel, Cannes, Grasse, Paris, Kassel, Praha, Bucharest, Madrid, Lisbon, Essen, Sydney, Stokholm, Hamburg, Amsterdam, Havana, Firenze, Venice, Siena, Milano, Roma, Perugia, Cairo, Rabat, Fez, Marrakech, Mexico City, Jerusalem, Betlehem, Bangalore, London.
Twórczość Stanisława Andrzejewskiego rozgrywa się na szerokim polu różnych dziedzin sztuki i obejmuje malarstwo, rysunek, rzeźbę ceramiczną, tkaninę unikatową (soft sculpture) a także poezję. Nie zatrzymując się na dłużej przy jednej z nich, wędruje po zróżnicowanych przestrzeniach sztuki, poszukując i w odkrywaniu znajdując satysfakcję tworzenia. Tym również tłumaczy się jego głęboka potrzeba wędrowania. Pustynie świata traktuje jako obszar metafizyczny, dlatego podróże po nich stały się największą inspiracją jego twórczości. Od kilku dekad realizuje artystyczny projekt „Geometria Pustyni”, w którym zawiera przemyślenia na temat samotności współczesnego człowieka. W ostatnich latach pracuje nad projektem „ Słowo tworzy obraz”, w którym bada znaczenie słowa literackiego w swojej twórczości. Aktualnie realizuje projekt „Geometria stworzenia świata”, który dotyczy wolności myśli człowieka i procesu stwarzania intelektualnych struktur własnego świata.