Pragnienie suchej ziemi

Galeria Sotto 63 pokazywała wystawę Stanisława Andrzejewskiego „Pragnienie suchej ziemi”, będącej częścią programu artystycznego „Geometria pustyni”.  

Na pustkowiu, gdzie sens istnienia wydaje się być możliwym do odkrycia, Andrzejewski znajduje swoją największą inspirację do tworzenia. W swojej pracy odnosi się zarówno do pustyni realnej i symbolicznej, egzystencjalnej. Pustynia jest dla niego przestrzenią, w której odkrywa nie tylko piękno, ale także zagadkowość istnienia.

Już tu byłem
choć jestem po raz pierwszy
wokoło
wszystko i nic
już tu byłem
w niczym we wszystkim
we wszystkim w niczym

Tam, gdzie niebo spotyka się z ziemią, Andrzejewski znajduje harmonię i równowagę. W tej samotności i wielkiej przestrzeni rodzą się nowe myśli i idee trwające nigdy i wiecznie, jak wędrujące ziarnka piasku poddane działaniu wiatru.

Prace malarskie, rzeźbiarskie i poetyckie wskazują na napięcia między rzeczywistością a marzeniem, między ciszą a dźwiękiem, między światłem a ciemnością. Kształty i formy, które tworzy artysta, stwarzają pole do refleksji nad naszą własną egzystencją i znaczeniem życia.

Fundamentalnym elementem twórczości Stanisława Andrzejewskiego jest minimalistyczne podejście. Poprzez ograniczenie zarówno środków formalnych jak i kolorów, artysta dąży do osiągnięcia klarownej formy, pozbawionej zbędnych ozdobników. To w prostocie i minimalizmie odnajdujemy piękno i znaczenie jego prac. Andrzejewski ogranicza gamę barw do bieli i czerni. Używa prostych form geometrycznych, takich jak okrąg, kwadrat i trójkąt. Te abstrakcyjne, nienaturalne formy stworzone przez człowieka, stanowią drogę symbolizującą nieprzewidywalność losu, od narodzenia do śmierci.

Stworzyłem
Geometrię przejścia
Prosta linia
Od punktu wyjścia do celu
Porzucam widok obrysowany okręgiem
Przede mną Morze Martwe

Prace na wystawie, utrzymane w monochromatycznej, surowej formie, są najnowszymi dziełami artysty, który swoje prace wypełnia treścią własnych wyobrażeń i pragnień. Widz tworzy te dzieła na nowo, kreując osobiste wizje i przemyślenia.

Tekst: Karolina Żebrowska